با تو خودم هستم |

وطن ام امروز برای من
تنها یک سوژه است
سوژه‌ی دردناکی که شعرهای روشنفکری رقم می زند
سوژه‌ی تلخ و تکراریِ باز کردن سرِ حرف
میان من و همکاران بلوندم

وطن ام جنگ ناتمامی است که ترکش هاش
هنوز هم که هنوز است
به من می خورد از فراز مرزها

وطن ام ‪”‬یادآوری‪”‬ است

وطن ام ‪”‬من‪”‬ است
در خیابان های سرزمین تازه ام
وقتی روی بر می گردانم از یک همو‍طن
وطن ام ‪”‬من‪”‬ است
– دوری جسته از اعتماد
وطن ام ‪”‬من‪”‬ است
– ترسیده از قضاوت مردم

وطن ام فوت های بعد از ذکر مادر است
به سمت شمال غربی اتاق
و صدای پدر از پشت تلفن
که می پرسد برای شوهرم شام چه پخته ام

وطن ام
صفحه‌ی فیس‌بوک من است
و دوستانی پراکنده در ۹۹ کشور دنیا
چون دانه های تسبیحی پاره شده…

پریا کشفی
۲۴ سپتامبر ۲۰۱۱
خانه‌ای که دوست می‌دارم

***

بخوانید: گفتگویی با من در مورد پادکست سرایه و نقش پادکست در نشر آثار ادبی در نشریه فرهنگی هنری نِواک