پرنده
ارسال شده توسط پریا کشفی | در سپید, شعرهای من سه شنبه ۲۰ مهر ۱۳۸۹پرنده،
روی چشم هایت می نشیند،
آواز می خواند.
در من،
درختی سر بر می آورد،
که آشیانه شود.
*
تا پرنده
آخر این قصه
به خانه اش برسد
لب بر لبانم بگذار
چالمرز- اکتبر ۲۰۱۰
۷ دیدگاه »
نوشتن دیدگاه
یا رب تو کلید صبح در چاه انداز…من از قهوه تلخ این قسمت ازش را دوست دارم
برای پست قبلی
سلام
چه کار جالبی کردی خانم مهندس
خوب از وقت فراغت استفاده میکنی
برات آرزوی شادی ونشاط دارم
امیدوارم همیشه روحت مثل شعرها لطیف باشه
سلام.دلم می گیره نمی خوام شعرهات رو بخونم. بعد از کلی روز امروز وقت کردم از تو شرکت برم تو سایتت.
با سلام و درود خدمت شما دوست عزیزم و مهربانم … با احترام شما را با چند شعر جدیدم دعوت مینمایم … نظرات شما در روند سازندگی و بهتر شدن ساختار برایم حائز اهمیت است … منتظر حضور سبز و گرم شما بزرگوار هستم … بهروز باشید.
تا پرنده…تا پرنده…
درود.
زیبا نقش زده اید بر قلب کاغذ.
تصویر و احاسا همراه هم اند.
مانا باشید.
فوق العاده بود.
ممنون