با تو خودم هستم |

صفت از ‪”‬خودبیگانگی‪”‬ آیا کاربرد درستی دارد؟ غیر از این است که در هرلحظه تنها خود فرد می تواند قضاوت کند چه اندازه از ‪”‬خود‪”‬ دور یا به ‪”‬خود‪”‬ نزدیک است؟ چه اندازه با ‪”‬خود‪”‬ آشنا یا از ‪”‬خود‪”‬ بیگانه است؟ بهتر نیست لغت ‪”‬از ما بیگانگی‪”‬ را جایگزین ‪”‬از خود بیگانگی‪”‬ کنیم؟ وقتی این صفت برچسبی می شود برای کسانی که از نُرم های اخلاقی، اجتماعی، سیاسی و مذهبی ما فاصله گرفته اند؟
باسلام به پریای عزیز
بنظرمن هردوترکیب از جهتی وآنهنگام که اشاره به مفهوم ومعنی واحدی دارند ووقتی منظورمان دورافتادن از شخصیت فرهنگی مان باشد، تفاوت چندانی ندارند.بدین معنی که وقتی میگوئیم :”ازما بیگانه” ومنظورمان بیگانگی ازخود”ما”باشد،حرف متفاوتی نزده ایم .ولی وقتی کسی رامخاطب قرارمیدهیم وخطاب به او میگوئیم “ازمابیگانه” درواقع به خودباوری خودمان بهای بیشتری داده ایم وبنظر من پسندیده نیست

سلام
اونچه من یاد گرفتم این بوده که انسانها نه تنها در مورد دیگران بلکه در مورد خودشون و خواسته هاشون خطا میکنن و گاهی دیگران بهتر از ما میدونن که ما چی میخوایم منبع: (( درسهای ازاد روانشناسی اجتماعی دانشگاه یو سی ال ای ۱۳۵ پرفسور لیبرمن))
پس واژه ی از خود بیگانگی لغتی مناسبه ولی رجوع به معنای لغت شاید در همین حد کافیه و باید به کاربردش بیشتر فکر کرد و بااین توصیف قبول این موضوع باعث نمیشه که ما اجازه بدیم دیگری برای زندگی ما تصمیمی بگیره(حتی در مواقع خطرناک تا موقع خطر) و اخلاقی بودن این امر مربوط میشه به فلسفه ی اخلاق (در اخلاق پزشکی حتی برای مواقعی که فرد بین مرگ و زندگیشه و پزشک میدونه که صلاح بیمار کاریست که بیمار با اون مخالفه حق این کار رو ندارهکه به این حق اتونومی گفته میشه)

تعبیر زیبایی بود از این جهت که ما هرگز بابت رفتارهای دیگران خودمون رو مقصر نمیدونیم.اینکه او “بیگانه از ماست” یعنی او جزئی از ماست و اگه با ما بیگانه شد باید ببینم من کجای کارم ایراد داشت؟این تغییر رو میپسندم