رسیده ام
نه به انتهای خط ؛ به ابتدای خویش
و قدم می زنم تمام ثانیه ها را در خود
و بهت ناتمام روزها را زیر پا له می کنم
پاییز ناتمام شهر مباد که مرا به خواب زمستانی بَرَد
نام (لازم)
پست الکترونیک (نمایش داده نمیشود) (لازم)
سایت