با تو خودم هستم |

باید بیافتی اول این بیت اتفاق

باید  شبی حلول کنی در تن اتاق

دست مرا بگیری و راهی کنی مرا

تا یاس های منتظر انتهای باغ

بعدش پرنده ای بشوی تا که بشکنی

جادوی آسمان من این عرصه ی کلاغ!

یعنی که ماه و زهره و خورشید بشکفند

در لحظه های تیره ی بی نور بی چراغ

تا من دوباره مثل تو از خود رها شوم

باید بیایی باز بگیری مرا سراغ-

از فال های هر شبه از شعرهای ناب

از حافظی که هست همیشه به روی طاق…

حال مرا که منقلبم خوب می کنی

وقتی  که تو حلول کنی در تن اتاق!