دو سپید
ارسال شده توسط پریا کشفی | در سپید, شعرهای من, طرح پنج شنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۳۸۳(۱)
نه نهر شیر می خواهم
ونه جوی عسل
به همین نم نم باران هم قانعم!
(۲)
روز در من آغاز شده است،
حتی اگر چشم هایم همیشه به روی شب گشوده باشد.
در من چیزی شبیه خورشید شکفته است.
درونم واژه ها می تابند.
مثل تمام بچه های بهانه گیر ،
می نشینم تا برایم قصه بگویی.
حالا تمام حرف هایت را می فهمم…