با تو خودم هستم |

قشنگ بود و پر از هیجان.
این چند وقت کمتر به این جا سر زده ام. ایران بودم. به دیدن مادر. نوشته های ات را خواندم. نمی دانم من چگونه حس می کنم. حس های ام گاهی برای خودم هم ناشناس می شوند. اما چیزی که هست از این که دارم با سلیقه خودم زندگی میکنم راضی هستم. خیلی ها می رنجند چون در حلقه دوستی های این روزهایم نمی گنجند. می رنجند چون در دایره دیدارها و ملاقات هام قرار نمی گیرند. گاهی حتی کسانی که نخستین شعله های عشقی پسرانه را در دلم دمیدند. اما من می روم. از این سبکبالی و خوش خیالی خودم سرمست هستم. و شادم که می توانم فارغ زندگی کنم. نمی دانم اسمش بی تفاوتی است یا هر چیز دیگر…این جا خوشم. هویتی تازه یافته ام. برای آدم هایش و خیابان هایش دل تنگ می شوم. این یعنی که زندگی در من جاری است. یک زندگی تازه. بی مرز. من خوبم. و خوشحالم. که می توانم بگردم. خوشحالم که گرچه روی مرزهای لغزان و سست گام می زنم اما سرعت ام به قدری زیاد هست که پایداری ام را حفظ می کند. من نگران هیچ افتادنی نیستم. هیجان پروازی غریب دارم. شور خاص. و تنها دل تنگ دوستانی می شوم که دوست داشتم در این مسیر با نمک و جذاب همراهم می شدند. می کوشم تا جایی که می شود به آن ها کمک کنم در رسیدن به این جاده زیبا… وقتی حسی سهمگین و سنگین و غریب می شود در من به نوشته بدل می شود. نوشته هایی که علامت گذاری محل های گذرم هستند. گاهی از تبدیل هراس و دل تنگی به واژه های پوچ و خیالی لذت می برم. مثل وقتی که هیچکاک ترس را می ریخت روی فیلم ها. وقتی بوتیچلی شهوت را می ریزد توی تانگوی پاریسی… مثل وقتی خانوم مسافر سرگشتگی ها می شود. این جا مونترال.. باران و خنک… با تی شرتی بنفش شهر را می گردم. لذتی عظیم جوانی ام را دوره کرده است… من سرمست ام…و صدالبته دل تنگ… شاید یک گام دیگر داشته باشم به آرامشی خیالی…گامی به بلندای عشقی راستین.

بهشت زهرا همیشه بوی فاصله میدهد..دعایم کن تا صبوری کنم…

سلام پریا جون مرسی که سر زدی آدرس bahar_20.com

سلام
مرسی از حضورت و مرسی که وقت گذاشتی و نظرت رو کامل گفتی…
در مصرع اول بیت ششم از اختیارات شاعری استفاده کردم که مجازه ولی حتما بد استفاده کردم که به دل خیلیا نشسته…
بعد از آخرین هم کسره نداره از نظر من…
بازم ممنونم ازت خیلی…