نمی توانم صبر کنم...هی با خودم گفتم چند روزی صبر کن....همه بيان شعر قبلی رو ببينن و نظر بدن اما چه کنم عجولم!!!! خوب...شما يادتون باشه که به قبلی ها هم اگه نديده بوديد نيگاهی بندازيد و خلاصه اگر حرفی هست دريغ نکنيد...اين يه شعر داغ داغ...تازه از تنور در اومده!

                          بخند ! اخم تو من را به درد می آرد

                         ببين که باز از اين لحظه ها چه می بارد

                         نگاه توست که نم نم ..و در دلم انگار

                         نشسته يک سر و دارد بهانه می کارد!

                         بخند!...اخم نکن....اه...چرا نمی فهمم

                         که چيست در دلم ..اين چيست..يک نفس دارد

                         مرا ز روح خودم دور می کند ....شايد

                         به سمت روح تو ..يا نه!..به خويش می آرد!

                         چگونه می شود از نيم ديگرش اين زن...

                         چگونه می شود آری...که دست بردارد؟

                         برای عشق سخاوت...خساست اما نه!

                         شبيه آنچه خداوند در سرش دارد...

                         ببار چشم خودت را به روح من شايد

                         خدا بخواهد و ما را به عشق بسپارد...

  

  
نویسنده : پریا کشفی ; ساعت ٥:۳٢ ‎ب.ظ روز جمعه ٧ آذر ۱۳۸٢
+