لحنم عوض شده است بدم تیره ام ولی
آقا قبول کن که تو هم مثل من بدی
آقا قبول کن که تو هم ...مثل من که نه!
اما هنوز هم همه را گول می زنی
می ترسم از همین دوسه تا جرم کوچکت
آقای شعرهای همیشه جهنمی!
می ترسم از صدای تو وقتی که ساده نیست
می ترسم از دروغ نگاه تو هم کمی...
اصلا بیا درست بگو قبل از این تو را
عاشق نکرده است به غیر از خودم کسی؟
یا من هم از سر نادانی ام شدم
قربانی دروغ تو آقای دمدمی!
* * *
لحنم عوض شده است ، بدم ، تیره ام. ولی
تو مثل قبل داری دم از عشق می زنی
من باورت نمی کنم اصلا چه فایده
آقای شعرهای سیاه جهنمی!
نویسنده : پریا کشفی ; ساعت ۱٠:۱٦ ق.ظ روز پنجشنبه ۳ اردیبهشت ۱۳۸۳
