...می خواهم خودم باشم

" خوش دارم آزاد از قيد و بندها درغروب آفتاب بر بلنداي کوهي بنشينم و فرو رفتن خورشيد را در درياي وجود مشاهده کنم و همه حيات خود را به اين زيبايي خدايي بسپارم و اين زيبايي سحرانگيز، با پنجه هاي هنرمندش با تار و پود وجودم بازي کند، قلب سوزانم را بگشايد، آتشفشان درد و غم را آزاد کنم، اشک را که عصاره حيات من است، آزادانه سرازيرنمايم، عقده ها و فشارهايي را که بر قلب و روحم سنگيني مي کنند بگشايم . غم هاي خسته کننده اي را که حلقومم را مي فشرند و دردهاي کشنده اي که قلبم را سوراخ سوراخ مي کند، با قدرت معجزه آساي زيبايي تغيير شکل دهد و غم را به عرفان و درد را به فداکاري مبدل کند و آنگاه حياتم را بگيرد و من ديوانه وار همه وجودم را تسليم زيبايي کنم و روحم به سوي ابديتي که نورهاي زيبايي مي گذرد پرواز کند و در عالم آرامش و طمأنينه از کهکشانها بگذرم و براي لقاء پروردگار به معراج روم و از درد هستي و غم وجود بياسايم و ساعتها و ساعتها در همان حال باقي بمانم و از اين سير ملکوتي لذت ببرم."

ماندم چرا اين همه سال تو را تنها به عنوان يک مبارز به من شناسانده بودند....

نوشته بودند:

رتبه اول دانشکده فنی دانشگاه تهران .اخذ مدرک M.s‌از دانشگاه تگزاس.کسب درجه P.H.D‌ از دانشگاه برکلی.نوشته بودند چنان به همسرت عشق می ورزيدی که هنگام جدايی در فرودگاه مدهوش شده ای نوشته بودند.... و اين ها اين همه سال بهت من را برا نگيخته که چطور از شيرين ترين لحظه های زندگيت گذشتی و خودت را به آتش خمپاره ها سپردی.....