دروود چون هميشه...
* * *
من كه معمولا گرفتارم، شما هم خسته ايد
چندمين ماه است اينكه با دلم ننشسته ايد
باورش سخت است اما اين شما هستيد كه
از من و شعرم گذشتيد و به خود دل بسته ايد
مثل كبكي زير برف و مثل يك تنديس كور
من دلم مي سوزد آقا چشمتان را بسته ايد
من دلم مي سوزد اينجا توي اين دلمردگي
از سپيديها گسستيد و به شب پيوسته ايد
اين تعارف ها به حال ما چه فرقي مي كند
بنده شيطان منم، باشد! شما وارسته ايد
كاش اما يك دو روزي هم شبيه من....ولي،
چشمتان را بسته ايد انگار...
باشد...
خسته ايد...
نویسنده : پریا کشفی ; ساعت ۸:۳٥ ق.ظ روز جمعه ٢٢ آبان ۱۳۸۳
