ماه من!
(۱.)
تو مثل ماه بلندی و
دست من کوتاه!
پلنگ زخمی این بیشه ها منم آری!
که از نبود تو در درد خویش می پيچم
طلوع کن بر من!
و شانه های خودت را برای من بگشا
که گریه مرهم خوبی برای دلتنگی ست...
نه به باران
نه به برف
تشنگی در من جز با لبخند تو فرو نمی نشیند
نویسنده : پریا کشفی ; ساعت ۱۱:٠٤ ق.ظ روز پنجشنبه ٢٧ بهمن ۱۳۸٤
